Loslaten: van zwaarte naar lichtheid

Als we het moeilijk hebben in ons leven en we ons zwaarmoedig voelen, roept dat bij ons een diep verlangen op om lichter bepakt door het leven te gaan. Verlichting betekent in feite dat we ons bevrijd voelen van ons lijden.

Licht en duisternis gaan altijd samen. Pijn kun je in het leven niet voorkomen.
Je ervaart allemaal wel eens emoties als verdriet, woede, wanhoop, frustratie en machteloosheid. Op het moment dat je de pijn niet toelaat, onderdrukt of wegduwt ontstaat er lijden. Lijden is je verzet tegen pijn. Pijn is echter een onderdeel van ons leven.

Innerlijke vrede ontstaat als je ervoor kiest alles wat pijnlijk is er te laten zijn.
We worden dan aangespoord de minder leuke kanten van onszelf te ontmoeten en in het licht te zetten. Licht en duisternis zijn dan ook als twee Siamese tweelingen met elkaar verbonden. Door je pijn onder ogen te zien, te herkennen, te aanvaarden en te omarmen, kan het oplossen. Met elk besluit om los te laten, zet je een bevrijdingsproces in gang.
Door achter te laten wat je niet meer dient, ontstaat er ruimte voor iets nieuws.
Je hebt jezelf als het ware van een halsband bevrijd en daardoor kan je makkelijker achter je laten wat je niet meer dient.

Loslaten en meestromen zijn hulpmiddelen die je uitnodigen om te midden van de woelige baren als een rots in de branding te blijven staan en vrede te vinden in je hart.
Dit kan je helpen om je zwaar bepakte rugzak lichter te maken en allerlei oud zeer achter je te laten. Meestromen betekent dat je bereid bent in het diepe te springen en met de stroom van het leven mee te gaan, waar de stroom je ook heen voert.
Het leven trekt zijn eigen plan. Laat je dus meevoeren met de levensstroom.
Ondanks het feit dat het leven gevaren en risico’s met zich meebrengt, is het ook een prachtige uitdaging om dit alles aan te gaan. Beschouw het leven als een groot avontuur!

Hierbij nog een toepasselijk verhaal om je aan te moedigen om je zwaarte achter je te laten en lichtvoetiger je levenspad te bewandelen.

Een zak aardappels

Er was er eens man in India die er onder leed dat hij tekort kwam.
Hij verlangde ernaar zich gewaardeerd, geliefd en gelukkig te voelen.
Maar dat was niet het geval. Hij was van mening dat hij door toedoen van de mensen om hem heen, elke keer weer gekwetst, veroordeeld en teleurgesteld werd.
Omdat hij niet de liefde kreeg waar hij zo naar verlangde, was hij zeer ontevreden met zijn leven. In zijn dorp woonde een wijze monnik en hij besloot hem om raad te vragen.
Toen hij zijn probleem had uitgelegd, verdween deze man naar de keuken en kwam terug met een zak, een paar aardappels en een mes.
De monnik zei: ”Neem voor iedereen die jou de laatste dagen en maanden tekort heeft gedaan door jou te kwetsen, een aardappel en grif daar de naam in van de persoon in kwestie”. De man deed wat hem werd opgedragen en al gauw had hij een heleboel aardappels van een naam voorzien.
De monnik vertelde hem toen dat hij de aardappels in zijn rugzak moest doen en hem een week lang rond moest dragen, zonder de rugzak ook maar een moment van zijn schouders af te nemen. Na een week moest de man weer naar hem toe komen in de tempel.
De man nam de rugzak met zijn aardappels mee en deed wat hem was opgedragen.
In het begin kostte het dragen van de rugzak hem geen enkele moeite.
Maar na een paar dagen voelde de zak steeds zwaarder aan en begonnen de aardappels
ook nog eens vreselijk te stinken. Wat was hij blij dat de week weer voorbij was.
De monnik vroeg toen aan de man of hij iets had geleerd van deze ervaring.
De man vertelde dat hij had ontdekt dat als hij mensen die hem tekort hadden gedaan en bezeerd hadden niet kon loslaten, hij die ergernis steeds met zich meedroeg.
“Dat klopt helemaal”, zei de monnik en hij vertelde hem dat er altijd wel mensen in je leven zullen zijn die je niet zullen bevallen: die aardappels zijn als het ware te vergelijken
met al jouw negatieve ervaringen en emoties.

Als je dat inziet en je wat zwaar weegt loslaat, is er dus niets meer waartegen je in jouw leven strijd moet voeren. Wat een opluchting zal dat zijn! Dan voel je je weer heel en verbonden en kan je in vrede vanuit aanvaarding en vergeving anderen en de wereld liefdevol tegemoet treden!

Loslaten en meestromen kunnen het begin zijn van een andere houding.

Ik nodig je uit om in te zien dat verandering een natuurlijk onderdeel van het leven is.
Net als in de herfst de bladeren van de bomen prachtig van kleur veranderen en op de grond dwarrelen, mogen wij leren wat overbodig is los te laten.
Helaas klampen we ons uit angst voor verlies van houvast en voor het angstaanjagende onbekende, vaak als een drenkeling vast aan een reddingsboei.

• Heb jij de moed en kracht om oud zeer los te laten en je open te stellen voor nieuwe mogelijkheden?
• Ben je in staat om vol vertrouwen mee te gaan in de stroom van het leven?
• Kies jij ervoor in de wereld te zijn, zonder je te laten overheersen en opjagen?
• Of ben je nog steeds in gevecht met jezelf en anderen en zie jij de wereld om je heen nog steeds als een groot tranendal?

Moed is het sleutelwoord …… De keus is aan jou!