Van groei naar bloei
In het leven is aanvaarden dat niet alles haalbaar is of verwezenlijkt kan worden, voor veel mensen moeilijk. Je kunt dan het gevoel hebben dat je grip op het leven ondermijnd wordt. Als we denken dat we in staat zijn om de stroomversnellingen van het leven te beheersen door er controle over te houden, zullen we vroeg of laat tot de conclusie komen dat dit ons helaas nooit zal lukken. Accepteren dat er altijd verandering is kan ons daarbij helpen. Dit alles vraagt van ons om tot berusting te komen en vrede te hebben met dat wat er is. Daarbij is het van belang om vooral te vertrouwen op je innerlijke stem die in je zit. Als je daar daarnaar luistert, kan je tot de ontdekking komen dat de eindigheid altijd een nieuw begin aankondigt.
Je kent vast het gezegde wel:
“Als God soms een deur voor je sluit, opent Hij elders een venster!”. De tranen die uit je ogen rollen als het anders loopt dan jij wilt, nodigen je dan uit om mee te stromen met dat wat er is. Je voeten die stampvoeten van woede, als jij je zinnen op iets hebt gezet en het gaat niet door, dagen je uit om stappen te zetten om een nieuwe weg in te slaan. Elke keer als je een stap verder wilt gaan, kan het zijn dat er dan weer angsten en twijfels om de hoek kijken. Ik wil jou echter inspireren om je niet meer tegen te laten houden door je angsten en onzekerheden, maar in te zien dat er in elk mens en in alles een doordringende levenskracht schuilt. Het is een kracht die ervoor zorgt dat een kastanje uitgroeit tot een mooie grote kastanjeboom. Op een wonderbaarlijke manier komt alles wat leeft als vanzelf tot groei en bloei. Die kracht zit ook in jou en doet een beroep op je om als levenskunstenaar toch ondanks alles “JA” tegen het leven te blijven zeggen. Ben jij ook bereid om van deze magische kracht gebruik te maken? Of laat jij je door je angst verlammen? Dit doet me denken aan dit aparte verhaal over twee zaden.
Twee zaden
Twee zaden lagen naast elkaar in de aarde. Het ene zaad zei: “Ik wil graag groeien! Mijn wortels diep in de aarde sturen, mij als een klein plantje door de aarde heen breken om dan samen met het zonlicht krachtig omhoog te groeien. Dan zullen mijn bladeren zich ontvouwen en ik zal met hen de komst van de lente vieren. De zon zal me verwarmen, de wind mag me heen en weer bewegen en ik zal de ochtenddauw op me voelen. Ja, ik wil graag groeien!” En zo groeide dit zaad op tot een krachtige plant. Het tweede zaad sprak: “Ik ben bang. Als ik mijn wortels diep in de aarde stuur, weet ik niet wat me daar wacht. Ik vrees dat het mij pijn doet of dat mijn stengel er schade door zal lijden als ik door de aarde heen breek. Ik weet ook niet wat daar boven de aarde op me loert. Er kan zoveel gebeuren als ik groei… Nee, ik blijf liever hier in veiligheid en wacht af tot het nog veiliger wordt.” En zo bleef dat zaad in de aarde en wachtte. Op een ochtend kwam er een kip voorbij. Ze scharrelde met haar poten in de aarde naar iets eetbaars. Na een poosje vond ze het wachtende zaad en at het op. • Heb jij de moed om je angsten en twijfels te overwinnen? • Ben je bereid om de zaadjes die in jou zitten tot ontkieming te laten komen? • Verlang jij ernaar om dat wat aan je deur klopt blijmoedig tegemoet te treden, zodat je leven meer betekenis krijgt? • Of hang jij de vlag in je leven liever halfstok? Acceptatie is het sleutelwoord ……….. De keus is aan jou!
