De wereld verkeert momenteel in een chaos.
De dagelijks gang van zaken is ernstig verstoord geraakt.
Het woord “crisis” heeft in de dagelijkse spraak een negatieve lading.
Toch betekent het woord crisis omkering of kans en dat is precies waartoe we worden uitgenodigd. Elk mens wordt op zichzelf teruggeworpen door allerlei maatregelingen en moeilijke situaties, omdat veel activiteiten buitenshuis niet meer plaatsvinden.
Maar juist het gebrek aan afleiding doet een beroep op je de weg naar binnen te bewandelen en je af te vragen:
“Waar draait het nu eigenlijk in mijn leven om, wat vervult mij echt?”
Zolang uiterlijke omstandigheden je leven beheersen, is er sprake van onzekerheid en raak je snel uit balans.
Wat helpt je om goed bij jezelf te blijven?
Elk mens krijgt in zijn leven te maken met tegenslagen.
Als er veel onzekerheid is over de toekomst en er verandert van alles in je leven, kan dit veel zorgen en angst met zich meebrengen.
Vooral als iets anders loopt dan je verwacht of hoopt, komt veerkracht je daarbij goed van pas. Je veerkracht bepaalt hoe flexibel jij met tegenslagen omgaat en hoe stevig je in je schoenen staat in roerige tijden.
Want veerkrachtige mensen zijn zoals een boom, want tijdens een storm beweegt ze mee met de wind. Ze verliest bladeren en takken, maar blijft overeind omdat ze met haar wortels stevig in de grond verankert is.
Situaties overkomen je. Het leven is wat het is. Daar heb je veelal geen invloed op. Waar je wel invloed op hebt, is hoe jij met allerlei gebeurtenissen om kan gaan. Mensen met meer veerkracht beseffen dat situaties soms niet te veranderen zijn. Ze zullen eerder kijken naar wat er wel mogelijk is.
Ons verzet maakt aanvaarden moeilijk en staat daardoor nieuwe mogelijkheden en kansen in de weg. Toch worden we allemaal gestimuleerd om anders om te gaan met moeilijkheden op ons pad.
Als je besluit je weerstand ertegen op te geven, kan je beter bij het nemen van beslissingen een keuze maken, zodat je steviger in je schoenen komt te staan. Om te veranderen moet je soms offers brengen om iets wat jij verwacht los te laten. Dat vraagt van jou om mee te stromen en je over te geven als het blaadje dat zich laat dragen door het water, of zoals het twijgje dat beweegt
in de wind.
Dit doet mij denken aan dit toepasselijke verhaaltje:
Het verhaal van de rivier
Bovenop de berg ontsprong de rivier. Langs de steile rotswand stroomde hij voort naar beneden tussen bergkloven. In het dal kwam hij tot rust en verbreedde zich. Hij stroomde langs bossen en door dorpen, liefkoosde de steden aan zijn oevers en droeg schepen op zijn rug. Na een lange tocht, kwam hij bij de woestijn. Daar kon hij niet verder. Wat hij ook probeerde, het water liep weg in het zand. In de woestijn werd het steeds heter en de rivier werd bang en probeerde terug te gaan, maar dat lukte hem niet.
Toen fluisterde een stem, die van de woestijn zelf was:
“De enige die mij kan oversteken is de wind. Geef je over aan de wind.” “Ik wil stromen,” zei de rivier. ”Ik kan niet stromen, al mijn water zal verdwijnen in het zand. Hoogstens een modderpoel zal er van mij overblijven. Hoe kan ik me overgeven aan de wind? Alles wat ik met me heb meegevoerd zal ik verliezen. Ik zal mezelf verliezen.” “Je kunt alleen verliezen wat niet echt bij je hoort,” zei het zand, “Laat je dragen in de armen van de wind.”
Toen verzette de rivier zich niet meer en zijn water verdampte.
De wind wiegde hem in zijn armen en droeg hem over de woestijn.
Aan de andere kant van de woestijn kwam hij bij een hoge berg en hij regende neer in grote druppels en werd weer een rivier, die stroomde van steen tot steen….. en alles begon opnieuw.
- Ben je bereid mee te stromen en anders tegen het leven aan te kijken?
- Durf jij je bootje mee te laten drijven op de levensstroom?
- Of steek je liever je kop in het zand?
Meebewegen is het sleutelwoord …… De keus is aan jou!
