Want juist daar, waar het leven je heeft geraakt, kan iets nieuws beginnen. Onder de pijn van verlies schuilt een licht dat nooit volledig is uitgedoofd, een fonkeling van inzicht die plots hartverwarmend kan oplichten.

Het meisje in de nacht, met open handen en zachte ogen, reikt naar iets kostbaars dat weer begint te stralen. Misschien ben jij dat wel.

Het is een innerlijke reis die moed vraagt, zachtheid, en de bereidheid om te luisteren naar wat gehoord wil worden.
En weet: hoe donker het ook lijkt, één straal licht is genoeg om het duister te verlichten. Wanneer je geraakt bent door het schilderij of de woorden hierboven,
misschien herken je dan iets van jezelf daarin?

Maar wat als juist dáár, in je kwetsbaarheid, iets kostbaars verborgen ligt? Iets dat zachtjes op je wacht, niet om weggestopt, maar om ontdekt te worden.

👉 Lees meer over hoe oude wonden kunnen veranderen in WONDEREN

Het geschenk in elk Trauma

Waar pijn een poort wordt naar innerlijk licht

Soms overkomt het leven je. Een ervaring laat diepe sporen achter. Je raakt de bedding kwijt.
De grond onder je voeten lijkt weg. Je sluit je hart om jezelf te beschermen.
En ergens onderweg verlies je het contact met wie je werkelijk bent.

Toch ligt juist dáár in die wond een geheim besloten:
Een kern van waarheid, een vergeten kracht, een verborgen geschenk.

Want ieder mens draagt, naast pijn en gemis, ook de mogelijkheid in zich tot heling en bevrijding.

Als voelend medium zie ik deze wonden niet als eindpunt, maar als poort:
een uitnodiging om terug te keren naar de essentie, naar dat wat in jou geraakt wil worden en geheeld.

In mijn werk nodig ik je uit om in contact te komen met deze wonden,
en vanuit compassie te kijken naar de wijsheid en het geschenk dat in elk trauma verborgen ligt.

Wanneer het stil wordt in jezelf, ontstaat ruimte voor iets nieuws.
Wat je eerder overweldigde, krijgt nu een plek. Wat pijn deed, mag verzachten.
Wat lang verborgen bleef, komt zachtjes aan het licht.

Zo wordt de wond een bron van innerlijke kracht:
de zachte stem van je hart wordt hoorbaar,
want je komt eindelijk thuis bij jezelf.

Wat weerhoudt jou nog om thuis te komen bij jezelf?

Vaak willen we wel veranderen, maar blijven we vastzitten.
Als een rups die zich terugtrekt in haar cocon,
beschermen we onszelf op manieren die ooit helpend waren:
we vechten tegen ons gevoel, we vluchten in afleiding, of we bevriezen in stilstand.

Maar ook dat zijn oude vormen van bescherming, die ooit nodig waren om je veilig te voelen.

En toch… ergens diep vanbinnen weet je dat het tijd is.
Tijd om te ademen, te voelen, en ruimte te geven aan wie jij werkelijk bent.

Verlang je ernaar om niet langer te vechten, maar mee te stromen met het leven?
Misschien is het tijd om los te laten en je te laten meevoeren door de stroom.
Want dan ontstaat er ook ruimte om die overleving los te laten.

Heb je de moed om je vol vertrouwen te laten dragen door de stroom van het leven?

Als je vanuit dapperheid daar Ja op kan zeggen:
Lees dan verder

Meestromen met het leven

Koers houden vanuit je innerlijke kompas

Soms lijkt het leven je zomaar midden op zee te zetten. Geen land in zicht, geen routekaart, alleen de deinende golven en de wind die telkens van richting verandert.

En toch… wie zo dapper is om zich niet te laten sturen door angst maar leert vertrouwen te hebben op zijn innerlijk kompas, nodig ik graag uit om met mij in zee te gaan.

In plaats van te vechten tegen de stroom, wil ik je aanmoedigen om mee te bewegen en te surfen op de golven van het leven, ook als ze hoog zijn.

Want zelfs de grootste golf kan je dragen, als je vanuit overgave durft los te laten.

De vuurtoren wijst jou daarbij de weg en is het kompas, want licht trekt Licht aan.

En de boot die jou draagt? Dat is jouw lichaam, jouw ervaring, jouw levensverhaal.

Wanneer je pijn niet langer vermijdt, maar je al meedeinend laat dragen op de golven, komt de kust in zicht.

En mag je terugkeren naar de veilige haven… om thuis te komen bij jezelf.

Wanneer je niet meer vecht tegen de stroom, maar je laat dragen door de stroom van het leven, ontvouwt zich een diep weten:
Ik wens je toe dat je erop vertrouwt dat het leven je zachtjes naar de oever draagt waar je mag thuiskomen bij jezelf.

Verlang je ernaar om niet langer te vechten, maar mee te stromen met het leven?

Wil je weten hoe ik je hierbij kan begeleiden?

Bekijk hieronder mijn aanbod: