Hoe is het trauma Verstikt ontstaan?
Dit trauma is ontstaan omdat je ooit door verstikking, wurging of verdrinking om het leven bent gekomen of daarmee te maken hebt gehad. Als je – lettertlijk of figuurlijk – geen lucht meer krijgt, kan dat erg angstaanjagend en verstikkend zijn. Het levensthema dat voor jou een rol speelt is” “balans versus onbalans”.
Levensthema Balans versus Onbalans
Het levensthema dat voor jou een rol speelt is” “balans versus onbalans”. Het effect van dit Grondtrauma kan zich doen gelden, wanneer je het in je huidige leven opnieuw benauwd krijgt. Als je in dit leven situaties meemaakt waarbij je overspoeld en overweldigd wordt door emoties, waarbij je het gevoel hebt dat je wereld instort, is de kans groot dat je daardoor totaal in paniek raakt. Dat geeft je een heel onveilig gevoel, alsof je geen grond meer onder de voeten hebt. Als je dit trauma hebt meegemaakt, ben je geneigd uit angst geen grip meer op iets te krijgen, de zaken meer vanuit je verstand dan vanuit je gevoel te benaderen. Het is daarbij de kunst om je niet door allerlei emoties te laten meeslepen, maar ook niet te veel in je hoofd te schieten en vanuit controle de dingen uitsluitend mentaal te benaderen. Het gaat dus om verbondenheid die ontstaat als je bereid bent je meer af te stemmen op wat er allemaal in je omgaat, zowel in je hoofd als in je hart.
Wat geeft ons een gevoel van verbondenheid?
Verbondenheid ontstaat als je bereid bent je meer af te stemmen op wat er allemaal in je omgaat. Al je gevoelens van verdriet, wanhoop, irritatie, boosheid, angst of paniek, maar ook vreugde en plezier of dankbaarheid mogen er zijn. Maak er contact mee, in plaats van je ervoor af te sluiten. Je kunt met zachtheid als een liefdevolle en zorgzame moeder naar de pijn in je leven kijken en het verzet daartegen loslaten. De onvoorwaardelijke liefde van een open hart helpt je daarbij.Als je te maken hebt gehad met dit trauma, mag je leren meer ontvankelijk te zijn in het nu. De echte schatgraver graaft in zichzelf. Stop die minder leuke eigenschappen van jezelf niet weg, maar werk eraan. In plaats van je te verzetten, kun je het besluit nemen al je ervaringen te verwelkomen. Door je hart te openen en anders te leren kijken en te leren luisteren naar je intuïtie, breng je denken en voelen meer met elkaar in balans.
Laat je fixatie los
Om weer in balans te komen, is het nu van belang je fixatie los te laten, bij het idee dat je ergens van af moet komen. Het gaat daarbij om het omarmen en toelaten van iets wat pijnlijk is. Dan pas is er sprake van onvoorwaardelijke liefde.
Dat helpt je om in je middelpunt te blijven staan. De valkuil is dan dat je teveel in eisen en verwachtingen schiet hoe het leven voor jou zou moeten zijn. Je bent dan teveel met het verleden of de toekomst bezig en raakt het heden kwijt. Balans hangt samen met gelijkmatigheid, waarbij je niet snel van je stuk bent te brengen.Onder alle omstandigheden blijf je rustig, kalm en evenwichtig en ben je bereid anders tegen dat wat er in je leven gebeurt aan te kijken. Je zult je daardoor weer héél voelen. Wat bevrijdend kan dat zijn! En dat is waar jouw verlangens immers naar uit gaan!
Het verhaal van de ijsbeer
Er was eens een directeur van een dierentuin die voor zijn tijd heel erg vooruitstrevend was. Overal in Europa en Amerika dierentuinen, maar zijn dierentuin was bijzonder. Hij had al in een heel vroeg stadium het besluit genomen: “Hier krijgt elk dier zijn eigen ruimte.” En, wat héél bijzonder was, hij had besloten dat hij nimmermeer een dier uit de natuur zou halen om in zijn dierentuin te zetten. Hij zou alleen maar dieren kopen die al in gevangenschap waren geboren.Alle mogelijke dieren bezat de directeur: olifanten, struisvogels, een adelaar, noem maar op, maar één beest had hij niet, en dat was de ijsbeer. Waar hij ook kwam, en wie hij ook ontmoette, steeds vroeg hij of iemand een ijsbeer voor hem wist. Hij had het er zo vaak over dat ze hem op een gegeven moment: “directeur-ijsbeer” noemden.Na vele jaren kreeg hij dan eindelijk op een dag een telegram uit Parijs, van een collega-dierentuindirecteur. Die liet hem weten dat er bij hem voor de derde keer een ijsbeer was geboren: “Jij wil zo graag een ijsbeer, alsjeblieft: je mag hem hebben. Ik heb hem op een schip gezet en hij is onderweg.” De directeur was verschrikkelijk blij dat de ijsbeer kwam…Maar toen het diertje arriveerde, realiseerde hij zich plotseling dat hij er geen eigen hok voor had. De ijsbeer werd zolang in een klein hok gestopt. En wat doet een ijsbeer in een klein hok? Hij sjokte drie stappen de ene kant uit, en drie stappen de terug, drie stappen heen, drie stappen terug, drie stappen heen, drie stappen terug…. Intussen werd er voor de ijsbeer een schitterend hok gemaakt met een rotspartij en bomen. Het beekje dat langs de dierentuin stroomde werd zelfs een beetje verlegd zodat het door het ijsberenhok stroomde.Na enkele maanden was het klaar en iedereen was uitgenodigd om de verhuizing bij te wonen. De directeur zou zelf de hijskraan besturen waarmee de ijsbeer verhuisd zou worden. De fanfare stond klaar en honderden mensen waren gekomen, in afwachting van de geweldige gebeurtenis. Het kleine hok werd met de kraan in het grote verblijf gezet waarna dak en muren van het kleine hok weer weg werden getakeld.En wat deed de ijsbeer? Hij sjokte drie stappen heen de ene kant op en drie stappen terug de andere kant op, drie stappen heen en drie terug…. De mensen waren teleurgesteld. Zou de ijsbeer ooit een volgende stap zetten?’Maar gelukkig, de vrijheid van de eigen ruimte deed zijn werk. Een paar maanden later zwom en spartelde de ijsbeer in de beek. Hij sliep onder de bomen in de schaduw en rolde zich lekker in het zand om en om. Hij scharrelde onder de struiken op de rotsen, en niemand wist meer dat hij ooit nog alleen maar heen en weer had gelopen….Dit verhaal laat ons zien wat er gebeurt als je vasthoudt aan oude gewoontes en overtuigingen. Uit angst voor het bewandelen van nieuwe wegen, zijn we geneigd ons te blijven vasthouden aan het oude en vertrouwde. Wat een ruimte geeft dat als we de moed kunnen verzamelen op stap te gaan om anders tegen iets aan te kijken. Een wereld gaat dan voor ons open!
